Buurman Bob begon er over en nu voelt het als een nieuwe verslaving: internetveilingen. Op de digitale snelweg – mooie ouderwetse uitdrukking – vind je ze in alle soorten en maten. Proveiling en BVA-Auctions zijn maar twee voorbeelden waar ik kijk, het zijn faillissementsveilingen.
Ik kijk rond zonder directe koopintenties. Het gaat meer om een soort gluren bij de buren. Soms vraag ik me af waar het misging met de failliete bedrijven. Ik verbaas me over de spullen die aangeboden worden. Soms zie ik dat ene product waarvan ik me kan voorstellen dat ik het koop, bij voorbeeld een luxe koffiezetapparaat. De biedingen lopen op. Kennelijk is het een goede. Moet ik instappen? Nee. Ik ben geen groot koffiefan en ik weet niet wat zo’n apparaat in de winkel kost. In mijn enthousiasme zou ik zo veel te veel kunnen bieden, al zetten ze er soms de nieuwwaarde bij.
P.s. Een warm, goed, veilig, fijn, trots gevoel kreeg ik gisteren door Saar. Ze moest gaan slapen, lag al in bed. Ik gaf haar een kus en ze sloeg haar armen om me heen. Ik fluisterde in haar oor: "Ik hou van je." En toen kwam het antwoord, oh zo fijn: "Ik ook van jou."
De foto is een jaar of 3 geleden, ook toen al een schatje.
Floris Mulder 