Singer

Laren is niet mijn dorp. Te veel kouwe kak. Maar het Noord-Hollandse dorp heeft een groot pluspunt: het Singer Museum. Vandaag hebben we een paar genoeglijke uren doorgebracht in dit museum, we vierden de verjaardag van mijn schoonmoeder. Ze wordt morgen 65. Hoera.

Ik moet toegeven, ik keek met enige vrees uit naar het museumbezoek. Hoe zouden Saar (bijna 5), Fien (bijna 3) en Bas (bijna 1) zich houden? Schilderijen staan niet in hoog aanzien bij kinderen van deze leeftijd, laat staan het urenlang bekijken van de schilderijen. Mijn vrees bleek ongegrond. Wat een helden.

Hier is Fien al enthousiast onderweg naar het museum. Ze speelde samen met haar zus even de geïnteresseerde museumbezoeker om daarna, zeker anderhalf uur lang, gewoon rustig te spelen. Samen leefden ze in een fantasiewereld terwijl ze door de grote zalen vol kunst struinden. En Bas? Die keek eerst toe vanuit zijn kinderwagen en later kroop hij de grote zalen door. Af en toe ‘kletste’ hij er flink op los.

Natuurlijk keken sommige medebezoekers een beetje vreemd op. Maar erg overlast veroorzaken deden we niet. Toch even de suppoost aangesproken. Deze oude, flinke man met grote witte snor vond het alleen maar mooi. Kinderen zouden vaker in een museum moeten komen. En als andere bezoekers zich ergeren of er last van hebben? "Dan wennen ze er maar gewoon aan!" Noord-Hollandse nuchterheid tussen de kouwe kak.