Nederland is mooi. Dat bleek al bij het varen. Maar ook bij thuiskomst is het weer duidelijk: Amersfoort mag dan aan de rand van de Randstad liggen, binnen 10 minuten vinden we de natuur al.
|
![]() |
---|---|
Het zijn de Soester Duinen. Fleur kwam met het briljante idee. Snel nasi gemaakt. Een kratje mee met het eten en drinken. Kort ritje in de auto… |
![]() |
…en we konden uitpakken en in de schaduw gaan zitten. Want de zon bleek toch een beetje warm. |
![]() |
Gewoon op een donderdagavond. In de verte was een groep 8 van een basisschool levend Stratego aan het spelen. Een laatste opleving van de onschuld. Volgend jaar volgt de harde middelbare school. | ![]() |
Fien is nog altijd niet helemaal de oude. Ze snottert al een tijdje. Op het kleed viel ze in slaap. Haar zus en moeder gingen intussen de duinen verkennen… | ![]() |
Als een stoere meid loopt Sarah door het zand. Ze kletst de oren van onze hoofden. Over de goede Indianen die in het ene deel van het bos wonen en over de stoute Indianen in het andere deel… |
![]() |
En hoe ze ook verteld dat ze niet bang is voor de Indianen. Dat ze al groot is. Dat het lopen in het zand af en toe best meevalt. Hoe ze ook groot probeert te lijken… ze houd toch de hand van haar moeder stevig vast. Het vertrouwde baken. |
![]() |