Het was heel lang stil op dit weblog. En misschien is het hierna wel weer heel lang stil. Toch schrijf ik vandaag een bericht omdat ik zo geniet van de muziek die schalt door het huis. Lekker hard. Omdat deze muziek het verdient. Ik ontdekte II. Sicilliano via een video van een student. Ze maakte een portret van haar opa, die vertelde dat hij naar deze muziek luisterde in de winkel. Hij heeft een drogisterij en ontdekte dit prachtige stuk – als ik het me goed herinner – via iemand die bij hem werkte. Na het zien van de video ging ik op onderzoek uit. Lang leve Spotify. Nu draai ik de muziek regelmatig. Prachtig.
Mooi zoals opa het nummer ontdekte, zijn kleindochter het oppikte en doorgaf aan mij.