Afscheid

Doodstil ligt Dotter in zijn hok. Fleur en ik liepen naar hem toe om te kijken hoe het ging. Saar vond hem vorige week al mager. In de afgelopen dagen leek hij ook steeds minder te gaan eten. Maar onze controle kwam te laat.

Onder het plankje naar de bovenverdieping van zijn hok heeft Dotter zijn laatste adem uitgeblazen. We weten niet waar hij aan gestorven is, maar verdrietig is het wel. We vertellen het de kinderen. Saar barst in huilen uit, zij was degene die het konijn vol overgave kon knuffelen, de andere twee zijn rustiger. We praten (ook over zijn ontsnapping en terugkeer), we troosten Saar en we kijken met z’n allen naar het diertje. Ik heb ‘m neergelegd in een doos met stro. Saar en Bas aaien ‘m nog een keer en dan gaan we rustig weer naar binnen. Dotter is dood, iets meer dan 5 jaar na de introductie in onze tuin en op deze blog.