Even neemt de spanning in de kamer toe. Deze zondag ben ik al in Drenthe bij mijn ouders omdat ik dienst had. Het 20 uur Journaal is net voorbij, mijn vader en ik kijken naar een programma over Tunesië. Maar mijn moeder keert terug en merkt met een vriendelijke maar dringende stem op dat ze Boer zoekt vrouw wilt zien. Sorry? Eerst wil ik er niets van weten. Ik wil niet toegeven aan het voyeurisme waar miljoenen medelanders zich wekelijks aan over geven. Maar mijn moeder weet me – zoals al 40 jaar gebruikelijk – over te halen. “Het gaat om de verbazing, om de vraag waarom mensen meedoen aan zo'n programma.”
We zitten ons dus een uur te verbazen. Het is een mooi gemaakt programma. De verhaallijnen en elementen zijn prachtig bedacht, in beeld gebracht en aan elkaar gepraat. Bijzondere types zijn het. Toch verwacht ik niet dat ik de volgende keer weer kijk, na een half uur begon het programma me toch te vervelen. Ik kan niet helemaal ontdekken waar dat aan ligt. Misschien wel het feit dat alle veehouders in het programma een melkkuil hebben en geen melkrobot. Ik verwacht dat de makers van het programma een boer met een robot niet casten. De scènes met onervaren meiden (en mannen) die uiers staan schoon te maken zijn net te mooi om niet te maken. Het voelt gemaakt. Of ligt het aan mij, dat ik toch te cynisch ben tegenover de televisie om nog in echte, spontane verhalen te geloven?
Ik vind het zelf niet heel leuk. Ik vind een dating-programma als “wie trouwt mijn zoon” leuker om naar te kijken. Maar goed als ik bij mijn ouders op bezoek ben kijk ik het ook altijd mee. Het scoort denk ik omdat mensen van liefde en dating houden op tv. En omdat het wat rustiger is gemonteerd als de programma’s op de commercielen. En ja natuurlijk dat mensen het leuk vinden om de apart boeren en kandidaten te zien.
Dank je wel, zoon Floris, dat ik mocht kijken en dat je even mee gekeken hebt.
Ja, wat vind ik van zo een programma! ?Ik vind er eigenlijk niet veel aan, maar blijf toch kijken!
En heb medelijden met al die vrouwen en mannen, die zo graag een boer willen hebben! Zo in het openbaar op de tv!
Het is psychologie!! Dag, Henny