De blote voeten steken onder het bureau, de koele lente-avond kruipt het huis binnen, kauwen kletsen op een schoorsteen verderop, de laatste kinderstemmen verdwijnen op weg naar bed. Het is een heerlijke lenteweek en gisteravond betrapte ik me op weinig animo voor het bloggen. Het is te mooi weer om te bloggen, al is er genoeg te schrijven:
– Bas dacht zondag een spook ontdekt te hebben, de kleine man wilde wel geloven dat spoken niet bestaan maar dacht dat het wellicht om een dief ging. Inmiddels is de angst weer verdwijnen.
– Fien zat kletsend op het zadeltje voorop mijn fiets. We reden naar de winkel om een verlengsnoer 12v te kopen, we hebben sinds vorige week een koelbox. Onze middelste kan zo heerlijk commentaar geven op de wereld om haar heen en vervolgens in een korte giechelbui uitbarsten.
– Ik werkte met plezier aan plannen voor een prachtig, groot project op mijn werk.
– Door afspraken in Leusden ben ik drie dagen niet op mijn werk aan het werk maar thuis. Het grappige is: ik mis de redactie. Als ik dagen achtereen achter mijn bureau heb gezeten, kan ik niet wachten om thuis of onderweg te zijn. Maar nu is het verlangen eens andersom.
– Door het project op mijn werk merk ik dat hou van open en helder communiceren. Of het lukt? De eerste fase van het project moet ergens in oktober afgerond zijn, vraag het dan nog eens.
– Ik zou ongeschikt zijn als infrastructureel-ambtenaar. Ik hou niet van budget-overschrijdingen, werken bij de Betuwelijn, Noord-Zuidlijn, o.i.d. zou dus echt niets voor mij zijn. Eens kijken hoe het project afloopt.
– We ontdekten dat Agave-siroop helemaal niet zo goed voor je is als je zou verwachten van een product waar ze bij de natuurwinkel zo enthousiast over zijn.
– En vandaag haalde onze oudste haar C-diploma. Die is dus helemaal klaar om bij haar grootouders de rivier in te springen. Nog vier nachtjes en we vieren een mini-vakantie.
Floris Mulder 
Er zijn stukjes in je blog die lezen als een gedicht.