Het roept gemengde gevoelens op: de drukte kan me gestolen worden, de rommel laat ik liever aan een ander, maar de blijdschap van Fien is onbetaalbaar.
Over zeven dagen bereikt onze middelste de prachtige leeftijd van 6 jaar. Om praktische redenen vierden we vandaag alvast het feestje: pannenkoeken, poppenspel, zoek-de-cadeaus, eet-een-fijne-zelfgemaakte-taart en pollepel versieren. Een druk programma. We hebben het express in iets minder dan drie uur gepropt: hierdoor vervallen de kinderen niet in de dreinerige sfeer die vaak opkomt als ze mooi zijn van de sociale inspanning. Zojuist huppelde de vier gasten vrolijk en voldaan de deur uit.
Hoogtepunt was het poppenspel. Fleur regelde de mooie 'poppenkast' en speelde met Saar van een arrogante prinses die aangepakt wordt en uiteindelijk helemaal bijdraait. Letterlijk tussen de schuifdeuren. Voor mij was vooral het optreden van Saar een openbaring: ze speelde vol enthousiasme haar rollen. Wist precies wat ze moest doen en zeggen. En dat na slechts drie keer oefenen.
En Fien? "Nee, ik zeg het niet om aardig te zijn, pap. Ik vond het echt een heel leuk feestje." Prima. Want daar gaat het uiteindelijk om.
Floris Mulder 