To kat of not to kat? Deel 2

Ik ben aan het werk als mijn telefoon gaat. Saar is weer aan de lijn*.

S.: "Papaaa, heb je nu al nagedacht over dit kitten?

Ik: "Ha Saar. Ik dacht dat ik tot en met zondag de tijd had?"

S.: "Ja, maar heb je er al over nagedacht?"

Ik: "Dus je wilt een grote poes?"

S.: "Nee, ik wil een kitten."

Ik: "Maar kittens worden grote poezen."

S.: "Ja, weet ik maar ik zal er goed voor zorgen. Mag ik een kitten?"

Ik: "Nee, ik weet het nog niet. Trouwens, ik sprak gisteravond met mama en die vertelde dat ze helemaal nog niet weet of we een kitten nemen. Volgens mij klopte het dus niet wat je zei. Over dat het mocht van mama als het ook van mij mocht."

S.: "Ja, maar dat had ze wel gezegd."

Ik: "Nee, dat is niet waar. Of wel?"

S.: "Je hebt gelijk. Maar ik wil wel graag een kitten."

Ik: "Zeg Saar, je moet dat niet doen, dingen zeggen die niet waar zijn. Is mama er nu?"

S.: "Ja, ze is beneden."

Ik: "Mag ik haar dan even?"

S.: "Waarom? Ik mocht echt bellen hoor."

Ik: "Ik wil even van haar horen wat ze ervan vindt."

S.: "Maar ik mocht wel bellen."

Ik.: "Geef mama toch maar even."

S.: "Nou, pap, ik ga weer. Doei."

Voordat ik kan antwoorden is de lijn dood. Ze heeft opgehangen en daarmee de tweede fase van de strijd om een kitten afgesloten. Geen domme meid die Saar. Dit weekend gaan Fleur en ik maar eens kijken wat we doen.

* Saar heeft het nummer van mijn mobiel ooit uit het hoofd geleerd en daar maakt ze gebruik van in dit kattenfeuilleton. Een positieve conclusie: als ze iets uit haar hoofd leert, blijft het er ook lang in zitten.