Op het moment dat de camera het onverwachte zwenkje van links naar rechts maakte, voelde het al fout. Zo’n camerabeweging zie je nooit en terecht. Niemand wisselt op die plek nog van baan. Sven Kramer ging de fout in na een verkeerde aanwijzing van zijn coach. Het genieten was prompt voorbij. En dan hoeft het van mij ook even helemaal niet meer. Ik spuug zeker niet op nieuws. Maar nu baal ik. Ik wil alle verklaringen, interviews en herhalingen helemaal niet zien of horen. Ze draaien de tijd toch niet terug. Ik baal liever even in stilte.
Of het echt zo erg is? Tijdens de Olympische Spelen word ik gegrepen door een betrokkenheid die mezelf verbaasd. Tijdens het schaatsen beweeg ik met schouders en heupen mee. Mijn hartslag gaat omhoog tijdens iedere rit van een Nederlandse schaatser. Maar als het voorbij is, herstel ik meestal vrij snel. Maakt u zich dus geen zorgen: ik stond vanochtend al weer fluitend naast mijn bed. Al bleven de televisie, computer, iPod touch en radio wel nog even uit.
Floris Mulder 
Zeer deed het zeker. Ik moet zeggen dat ik er vanmorgen ook nog wel even bij stil gestaan heb. Maar… Vanavond zag ik een groot sportman op TV die ondanks een slechte nacht waarin waarschijnlijk veel gepraat en nagedacht is gewoon weer voor de pers verscheen en een zeer realistische kijk op de wereld liet zien.
Petje af voor Sven.
Ik ben geen groot aanbidder van schaatsen, maar ik moet nu toegeven dat ik wel erg baalde! Het is verschikkelijk om op dat niveau zo iets te zien gebeuren. Toch relativeer ik het wel: immer is er ook een dode gevallen in het begin van de spelen. Het is misschien iets anders, maar Sven komt er wel overheen en gaat wel weer iets moois doen voor ons land!