Hiernaast staat onze lieve Saar. Het is september 2005 en ze gaat voor het eerst naar de peuterschool. Zo onschuldig. Zo lief. Zo kwetsbaar. Inmiddels zijn we 3,5 jaar verder. Voor mij is ze nog steeds onschuldig, lief en kwetsbaar. Voor de rest van de wereld is het een grote meid aan het worden. Die heerlijk buiten speelt en steeds vaker de deur achter zich dichttrekt en dan pas uren later terugkomt. We weten ongeveer waar ze is, maar we laten haar vrijer dan bijvoorbeeld Fien.
Saar wordt groter. Natuurlijk moet ze meer vrijheid krijgen. Toch moet ik af en toe even slikken. Zoals eerder deze week. Saar blijkt een vriendje te hebben. Even verderop in de straat woont Max en dat is ‘m. De beste jongen durfde me al niet helemaal recht aan te kijken en lijkt nu nog meer verlegen. Tsja, een kritische blik kan hij krijgen. Het hart van mijn dochter een beetje veroveren… Hoe durft ie? Natuurlijk is Saar pas zes, maar ik hou het toch maar in de gaten.
Floris Mulder 
Aahhh die Saar. En haar vader dan, ook zo’n schatje!
Ha… Nog een paar jaar en dan drinken ze je bier op!