Opeens zaten de twee vingers in haar mond. Nooit eerder verborg ze op deze manier haar onzekerheid. Het gebeurde op het moment dat haar nieuwe juf een rondleiding door de klas gaf. Tot dat moment had ze op mijn schoot gezeten in de kring.
Fien is vandaag voor het eerst gaan wennen, ze komt in een grote klas met maar een paar kinderen. Ze kon bijna niet wachten om te gaan. Dus waren we een paar minuten te vroeg. Geen probleem. De vijf kinderen in de kring stelde zich voor en toen was het tijd om te gaan spelen. Het moment van afscheid was gekomen. De verwachtte tranen bleven uit. Fien zwaaide trots en toog naar haar, nu al, favoriete hoek: de verkleedhoek. Onze middelste kreeg meteen hulp bij het verkleden en vond het prima dat haar vader vertrok. Een stevige, zelfstandige meid.
Floris Mulder 