Thuisvakantie

Saar begroet me iedere keer met een luid ‘papaaaaaa’ en een springknuffel (zij springt op, armen en benen wijd, ik vang haar op en de knuffel is lekker stevig een feit). Fien niet. Fien begroet me vanuit de spreekwoordelijke hoogte. Zelfs na vier nachten – ze werden even opgevangen door mijn ouders – kan onze middelste me slechts als een ijskoningin begroeten. Maar net als het ijs in deze tijden van klimaat veranderingen, ontdooit Fien uiteindelijk en wat volgt is een vriendelijke, niet al te stevige knuffel. Want ijs mag dan water zijn geworden, dat water is nog wel koud.

Ps. Waarom zou je eigenlijk elders vakantie vieren? Welkom in onze tuin – die inderdaad nog niet af, een beetje rommelig maar wel heerlijk is.