Een paar keer per dag denk ik: "Dit moet ik onthouden, dit is leuk voor de weblog." Als ik dan eindelijk voor mijn laptop zit, is het weg. Mijn geheugen zit opeens vol gaten. Zou het iets te maken hebben met de 18 dagen die ik al achter elkaar aan het werk ben? Morgen nog een dagje en dan zijn we het weekend vrij. Toch ligt het niet aan het werk. Ik ben bang dat het in mijn genen zit. Ik mag tenslotte graag filmen en fotograferen. Dat kan toch alleen maar zo zijn omdat mijn onderbewustzijn weet dat er anders nog meer gaten vallen? Nu zijn de films en foto’s als een geheugensteun, voor het begin van het serieuze leven van Saar bijvoorbeeld.