Het is 31 augustus 2007. Het is de laatste dag dat RTV Utrecht mijn salaris betaald. Na 12 jaar, minus 6 maanden reizen in Azië, ben ik niet meer werkzaam bij de regionale omroep voor de provincie Utrecht. Het einde van een tijdperk, zo voelt het toch een beetje. Vanaf 18 uur is er een afscheidsborrel, ik lever mijn telefoon in (een weekend lang niet bereikbaar, ook wel eens grappig!) en mijn toegangspasje gaat ook weer terug naar de rechtmatige eigenaar, de baas.
Op deze laatste dag van een tijdperk sta ik een groot deel van mijn tijd in de keuken. Komende maandag gaat Fleur weer aan het werk, de kinderen naar school/oppas en ik moet met de trein naar Rotterdam. We kunnen alle logistieke operaties goed laten verlopen door een goede voorbereiding. Dus sta ik het eten voor volgende week te koken. Ik vries het in en dan komt het wel goed.
Ook met Bas komt het goed. Hij is vijf maanden oud, heeft twee tanden en begint al te kruipen. Eigenlijk mag het nog geen naam hebben, maar hij probeert het wel. Leg ‘m op de grond en een kwartier later is hij zeker een meter verschoven! We zijn trots.
P.s. het vlekje rechts op zijn hoofd is niets ernstigs. Een beetje opgedroogde melk uit de fles. Na de fotosessie heb ik het schoongemaakt.