We zijn terug

We zijn terug in Nederland. Zelfs Dikkertje Dap zou om kwart over zeven te laat zijn geweest. Ons toestel steeg om 06.55 uur vanochtend op van El Prat. In alle vroegte ging de wekker. Heerlijk om de meiden rond te zien lopen als kleine spookjes. Vooral het haar van Fien lag flink door de war. Maar al snel kregen ze zin in de reis. Ze roken de stal.

Ook nu stonden Lyne en Merijn voor ons klaar. Om 04.50 uur in de ochtend!! Ongelooflijk dat ze ons een week lang in hun appartement hebben geduld. We vonden het heerlijk. Maar het is goed dat we terug zijn. De kinderen hebben zich onderweg voorbeeldig gedragen. Wij vonden dat Bas best vaak even brulde, maar het Nederlandse meisje voor ons vond hem juist een held en gaf ‘m een schouderklopje wegens goed gedrag.

Nu de laatste blik op Barcelona in ons geheugen staat, is het tijd om de balans op te maken. We gaan in ieder geval niet meer met kleine kinderen naar een stad. Dat is gewoon onhandig. Al voelde het nog zo stoer (we deden iets wat maar weinigen doen) en waren de omstandigheden bij Lyne en Merijn nog zo ideaal (lang leve het strand!). We gaan nog een keer terug naar Barcelona. En dan lopen we zonder enige waardevolle spullen door de straten van dit dievenparadijs. FC Barcelona en Camp Nou zijn top. Net als het wonderschone, ragfijne Spaanse eten waarvan we in verschillende lokale restaurants mochten genieten. Drink en geniet van Rioja.

En de slotconclusie: we zijn echt weggeweest. Even van de wereld. Even onder elkaar en onder goede vrienden. Waar en hoe maakt niet uit, maar we zouden het vaker moeten doen.