Gebroken lichaam

Mijn kuiten zijn van staal. Zelfs een massage van Fleur hielp niet. Skiles geven aan Saar wel. Ik ben niet echt een super sportief mens, dus drie dagen achter elkaar bewegen zorgt voor problemen. Er niet aan toegeven is de enige oplossing. En Saar vind het skiën leuk, als het maar niet te lang duurt. We hebben het vandaag een uurtje volgehouden!

Overigens is spierpijn niet het enige manco waarmee mijn lichaam kampt. Mijn linkeroor lijkt zo’n beetje uit elkaar te spatten. Een buitenoor-ontsteking is het bron van alle kwaad. Een schoonvader die dokter is, blijkt ook nu weer handig: de oordruppels staan in de uitgebreide reisapotheek. Maar de pijn zeurt intussen nog wel door.

Kortademig bleek het laatste lichamelijk gebrek van deze dag na Kerst. We zijn met z’n allen naar boven gegaan. Op de gewone schoenen. Zo’n 200 meter lager dan de top ligt een prima restaurant. We hebben er heerlijk in de zon gezeten. Maar ja, toen moesten we weer terug omhoog naar de lift. Fien ging bij mij op de schouder.

Alleen korte stapjes en gecontroleerde ademhaling kon me aan de gang houden. Fien vond het allemaal prachtig. Ze kletste eerst de oren van mijn hoofd, later keerde de rust terug omdat ze de speen weer had gevonden. Overigens was het alleen rustig op mijn nek, het lopen bleef zwaar genoeg. Ik was allang blij dat ik alleen Fien naar boven moest sjouwen, zwager Dave heeft zich over Sarah ontfermd. Want Fleur moest zich al richten op de kleine in haar buik; Fleur sleept ook 10 kilo extra mee!! Maar ook zij haalde het.