Saar staat er op: ‘We moeten buiten eten.’ Dus hebben we de tafel in de open lucht gedekt. Een heerlijke tomatensalade en macaroni staan op het menu. Fien zat te bunkeren. Wij kletsten lekker. Saar keek af en toe omhoog. ‘Dirk kijkt naar ons door het gaatje’. Saar wijst. We kijken omhoog. Fien doet ons met volle, vieze mond na. In het dunne wolkendek is inderdaad een gaatje blauw te zien.
We hebben het over Dirk. Hij overleed vorig jaar. En Saar heeft het nog vaak over hem. Net zoals ik vaak aan hem denk. Omdat een foto van hem in onze huiskamer staat. Omdat ik het er met zijn vrouw (en onze oppasmoeder) over heb. Omdat hij in de krant word genoemd als de winnaar van het Smartlappenfestival in de wijk. Omdat hij ons plafond op zolder schilderde. Omdat hij een aangenaam mens was. Omdat hij indruk maakte zoals hij werkte met gehandicapten. Omdat hij heerlijk kon zingen. Omdat je hem plotseling op straat tegen kon komen op zijn brommer. Omdat hij dan altijd even een praatje maakte. En omdat ik hem af en toe gewoon mis.
Floris Mulder 
Mooi stukje Floris ; mooie lieve woorden!! En het doet ons juist zo goed dat zovele lieve mensen met ons waaronder jullie , Dirk ook zo blijven missen !
En ik vind het heel bijzonder en fijn zoals het ook bij Saar elke keer tespraken komt , wat is er nou mooier dan zo’n kinderlijke mooie uitspraak ! Daar alleen kan je dag alweer helemaal goed door zijn !
En nog bedankt he’ , Melanie heeft weer genoten bij jullie!!
😀