Ik heb Sarah zojuist naar de Peuterspeelzaal gebracht. En ik liep weg met een rotgevoel. Saar blijft in de Peuterspeelzaal in mijn beurt. Ze wil met mij een puzzel maken. Ze wil met mij spelen. Ik wil juist dat ze zich lekker onder haar ‘klasgenootjes’ mengt. Dat lijkt ze een beetje eng te vinden. Ze lijkt niet zo makkelijk vriendjes te maken. Nu is ze pas drie, dus het zal wel goed komen. Maar het doet pijn in mijn vaderhart als ik haar zo kwetsbaar zie. En ik voel me weer machteloos omdat ik eigenlijk niet zo goed weet hoe ik hiermee om moet gaan…
Wil je binnenkort wel ff bijpraten hoe hier mee om te moeten gaan! 😀 😉
Bij mij stonden ze brullend aan het hek… en het is allemaal goed gekomen. Valt dus best wel mee, stoere meid hoor, die Saar!!