Kwetsbaar

Ik kon gisteravond niet slapen. Fleur vertelde het verhaal dat bleef hangen. Het maalde door mijn hoofd.

Vorige week donderdag haalde Fleur Saar op bij de Peuterspeelzaal. Daar is M. de hartsvriendin van Saar. Onze kleine blonde meisje stond grapjes te maken in de gang. Haar vriendin stond er stoicijns naast. Saar leek het niet door te hebben. Fleur vroeg nog aan M. of ze binnenkort weer eens bij ons komt spelen. ‘Nee’, was het korte maar duidelijke antwoord. Saar werd afgewezen. Ik hoor het verhaal met pijn in mijn hart aan. Voor het eerst voel ik me echt machteloos als vader.

Het liefst wilde ik naar beneden lopen. Om de slapende Saar in mijn armen te nemen. Al vertelde Fleur dat Saar het niet door leek te hebben. Toch is het rot om te horen dat deze vrolijke meid afgewezen wordt. Dat zal ongetwijfeld nog vaker gaan gebeuren in haar komende leven. Ik kan daaraan niets doen. En moet daar ook niets aan willen doen.

Vandaag kwam Saar terug van de Peuterspeelzaal. Ik vroeg haar met een angstig hart hoe het was geweest. Leuk. Juf J. was langs gekomen met haar gebroken been. Alle kinderen hadden het gips mogen kleuren. En de rest van de tijd had Saar gespeeld met… M. Dus wellicht valt het allemaal toch wel mee. De vrolijkheid was overigens ook gewoon aanwezig, net als de afgelopen dagen. Dus waarschijnlijk maak ik me echt om niets zorgen…Saar met tante Janna op de achtergrond. Tante Janna is de tante van mijn vader en is al ruim in de 90. Maar kwiek als een jonge vogel.